Back in Bangkok again

En aldus geschiedde. Opgestaan om half 6 in de fuckin' morning, ontbeten aan het strand en eindelijk de local motorijders gelukkig kunnen maken door de te tracteren op een ritje. Moto's zijn de taxi's van Cambodja: brommertjes met knulletjes die zonder helm rondscheuren. Ik had al eerder die week achterop gezeten en tegen het verkeer in gescheurd gezocht naar een ATM dus het deze keer iets spannender gemaakt door de driver op te zadelen met een rugtas die groter was dan hijzelf en mij achterop gezeteld naar het busstation gekard. Aldaar bleken we makkelijk omgeboekt te kunnen worden naar Bangkok en werden we met 8 andere westerlingen in een minibus gestampt om de eerste etappe naar de grens te aanvaarden.

Dit was een ware kermisattractie: ongeveer de helft van het traject is geasfalteerd, de rest is gravel (als je mazzel hebt) of zand, met name de heuvelweggetjes. Verder natuurlijk de nodige leemtes in het traject: kuilen, gaten, putten, resulterend in een geschok en geschud van jewelste. Hoogtepunt van etappe 1 waren wel de slootjes. In Friesland gebruikt men polsstokken, in geciviliseerd Nederland hebben we daarvoor bruggen, in Wageningen en Cambodja hebben we veerpontjes al zijn ze in Cambodja al druk bezig met bruggen: Cambodja:Wageningen 1:0. Een Cambodjaanse veerpont: knoop 3 roeiboten aan elkaar, gooi er een flondertje van pellets overheen, knoop er een paar plastic vaten onder zodat het drijfvermogen precies voldoende is om te voorkomen dat je naar de bodem afzinkt beladen met een vrachtwagentje met cementzakken, hang er een motor achter zoals beschreven in onze tocht naar Luang Prabang (Scania vrachtwagen: dubbele oplegger), rij er een paar minibusjes, een brommer met aanhanger met varken, een stel toeristen en wat locals op en je hebt een vruchtbaar bedrijf! Aldus vorderde onze reis naar de Thaise grens voorspoedig. Na 6 uur schudden, schokken, wachten en varen kwamen we dan ook precies op de geplande tijd aan bij de grens. Hier het gebruikelijke tafereel van uitstempelen uit Cambodja, instempelen in Thailand aan de andere kant van de slagboom en een verwijtende blik van de douanier dat dit al mijn derde Thailand-entry was in korte tijd en dat ik dus voorlopig niet terug mocht komen (6 maanden ofzo?).

Vanaf hier volgde een saaie etappe 2 van ruim een uur van de grens naar Trat, alwaar we in een derde minibus mochten overstappen naar Bangkok: een VIPbus. Een VIPbus is een gewone minibus met een paar stoelen meer om toeristen zo snel mogelijk van A naar B te brengen (waarbij B nu Bangkok was) en snel was the middel name van onze chauffeur. Links en rechts inhalende over de snelweg (DAAR ZIJN DIE WEGEN NIET VOOR BEDOELD) knalde de knul ons naar Bangkok en godszijdank kon ik nauwelijks naar buiten kijken en hebben we het weer overleefd. Enkele uren zweten later dus bij KaoSan Road terug en terug in een voor mij bekend hostel dat nog een heerlijk luxe kamer voor ons had (TV, Airco en warm water, je moet jezelf blijven verwennen!) aan de stille kant van deze toerisenstrip: Soi Rambutree.

Hier zullen we de laatste dagen in ZO Azie doorbrengen, Oud en Nieuw en de eerste dagen van 2007. Vanavond komt Imke (Wittebrood, oud afdelingsgenoot) hier ook heen uit Vietnam, zij zal met ons Oud en Nieuw vieren.

Wat we precies gaan doen is nog niet duidelijk, wellicht een excursie naar de Bridge over the river Kwai, wat marktjes, souveniers kopen, we zullen zien! En dan 3 januari naar Melbourne!
U hoort van mij!