Basis Boston

En daar was het dan: mijn eindpunt. vanaf hier zal ik jullie even kort bijkletsen, al heb ik hier nog ruim een week met Melle doorgebracht: deze week heeft Melle me als geen ander bijgestaan bij het zoeken naar een huis, computer, TV, beamer, pasjes voor Harvard en dat soort van zaken. Waar mogelijk, pakten we kroegjes, een filmpje, shopten we wat. Onze eerste indruk van de stad waar ik de komende paar jaar ga wonen? Koud. Juist de koudste dag sinds 1936 zonder sneeuw (Amerikanen zijn gek op records) sleepte ik Melle over de Harvard campus op zoek naar de nieuwe locatie van het lab waar ik nu werk. Snijdende wind, gevoelstemperatuur -30, temperatuur -15 (over-freakin'dag dus). De gehele week in een youth hostel verbleven, de kamer was aan de kille kant, dus gezellig 's avonds daar zitten was er niet bij, maar gelukkig waren er leuke kroegen in het centrum en de bios ook nabij. De tweede dag in Boston al een appartement gevonden, schitterend centraal, nabij de rivier, het park, de hoogste toren van New England en het Prudential (het sjiekste shoppin center van New England). Helaas moesten we er een kleine week op wachten, voordat het nieuwe tapijt er lag en de boel weer tiptop in orde was. Woensdag (31 jan) konden we erin, de dag voordat Melle en ik Melle's reis zouden afsluiten met een bezoek aan New York. Dit was een ridicuul volle dag: spullen van hostel naar appartement verhuizen, TV, laptop en beamer gekocht, vrachtwagentje gehuurd, naar Ikea gereden en daar de noodzakelijke keuken, slaapkamer en badkamerspullen gekocht (een winkelwagen vor), daarna nog een matras, bed, boekenkasten, vitrinekast, bank (Klipan natuurlijk), TV meubel, eettafel en stoelen, koddietafel en verlichting gekocht: 3 karren vol met zooi. Alles achterin het vrachtwagentje gedonderd, teruggerden naar Boston, alles in het appartement gemieterd, wagen teruggebracht en om 12 uur 's nachts nog naar de 24 uurs supermarkt om de hoek (ter grootte van de Appie op het museumplein) gegaan om de eerste benodigdheden aan eten te scoren. Pfiew, matras uit het plastic gehaald, dekentje erover en gecrashed!
Donderdag met de Fung Wah bus in 4 uur naar NY gereden, nu alles op Melle's plan gezet na zijn inspanningen voor mij de afgelopen week.
Melle was vooral druk (weer) voor anderen: 3 dagen hebben we door NY geslenterd, over Manhattan over 5th Avenue en Broadway op zoek naar een armbandje voor Marrit (Melle's vriendin) en onze en Marrits ouders. Cartier gezien, Tiffany's en zo nog wat sjieke winkels, boy heeft Melle een dure smaak. Alsof je gaat shoppen met een vrouw. :-) Toch ook wel weer van die stad genoten: Times Square's lampjes, Hell's kitchen eten, shopping op 5th en zo nog wat. Melle was ook wel onder de indruk van deze stad, al was het wel wat frisjes. Ik heb Melle niet echt kunnen verwennen met wamr weer, dit deel van de reis, maar ik zit nu nog in de kou en hij alweer in lekker lauw Nederland.
Na 3 dagen Melle met in ieder geval een fraai juweel rijker en een Ipod erbij op het vliegtuig naar Nederland gezet.
Aansluitend had ik nog een etentje met Henri en diens goede vriend Luuk in NY. Toevalligerwijze kwamen zij aan, toen Melle vertrok en dus kon ik ook nog even bijroddelen met Henri. Heerlijk mee uit eten genomen en daarna meegenomen naar een homoclub in Soho, waar met name wat oudere mannen me toch wat te verlekkerd onze kant uitkeken. Nu is Henri een lekkere vent, maar ik was wel het enige erg jonge snoepje daar (Ja Henri, jij bent ook nog jong) en de mannen waren daar allemaal wel ietsje ouder, dus we warenb daar als jonge Hollandse goden wel een bezienswaardigheid. Gelukkig waren de knulletjes achter de bar nog jonger (en lekkerder?) en ging men daarna snel verder met het stelselmatig bestellen bij laatstgenoemden. Na een biertje of wat de borrelbus naar Boston (de laatste Fung Wah gaat om 11:00) gepakt en Henri en Luuk zich in het nachtleven laten storten. Tegen 3-en was mijn 3 maandse vakantie dan echt voorbij na een laatste taxirit naar mijn nieuwe huis vanaf South Station, Boston.......

En aldus eindigt mijn reis over de wereld naar mijn nieuwe basis en begint een nieuwe stap: een postdoc op Harvard. Uiteraard hou ik jullie op de hoogte, misschien via dit medium, waarschijnlijker via Skype, de mail, de telefoon. Een dezer dagen mail ik jullie mijn nieuwe adres hier.

De reis heeft me geboden wat ik nodig had, tijd om te denken, bezinken, tot rust te komen, erachter te komen hoeveel zin ik heb om hier te beginnen, veel van de wereld te zien, zon te pakken, mensen leren kennen, reizen met vrienden en familie, eigenlijk teveel om op te noemen. Ik hoop dat jullie iets hebben kunnen meekrijgen via mijn oeverloze geleuter, waarvan het laatste misschien wat zakelijker is dan de stukken in Azie, waar de cultuurshock wat groter was. De westerse wereld lijkt toch meer op elkaar dan op de oosterse, maar toch zijn de verschillen met de VS en Europa er ook wel, alleen iets minder aan het oppervlak. Aan mij nu om daar achter te komen. Ik doe mijn best en kijk ernaar uit!

Dank voor Uw aandacht!
U hoort van mij: dat is zeker!